Tijdens je reis door zuid Madagascar is een bezoek aan het Ranoma National Park zeer de moeite waard. Het is namelijk dé kans om dieren te zien: slangen, kikkers, gekko's, verschillende lemuren en bijzondere planten, bloemen en bomen. Dit leeft allemaal in het Ranomafana National Park. In dit blog lees je wat ik en mijn ouders allemaal meemaakten in het park en het dorp waarin dat park ligt, Ranomafana.
De reis begon comfortabel. Vanaf Manakara tot aan Ranomafana is de weg namelijk 'GOED', dat wil zeggen: Zonder heel veel gaten, hobbels en kuilen. Na 3,5 uur rijden kwamen we aan in Ranomafana waar we rijst met bonen en groente aten in hotel Manja. Wil je liever op een rustige plek lunchen, dan raad ik je het hotel niet aan: het is the place to be voor toeristen. We werden omringd door een grote groep Italianen en Spanjaarden. Maar ook voor rustzoekers zijn er in het dorp genoeg restaurants te vinden.
Met nieuwe energie wandelde we na de lunch rustig door het dorp. 'Rano' betekent 'Water' en 'Mafana' betekent 'warm' in het Malagasy. Natuurlijk verwarmde baden komen veel voor in deze regio. Één daarvan is voor iedereen toegankelijk. Het zwembad heet 'Piscine' (ja, niet bijzonder creatief) kun je bezoeken. Voor 10.000 AR (ongeveer 2 euro) mag je naar binnen. Als je geen badmuts meeneemt, dan koop je deze ook voor 5.000 AR (1 euro). Deze zijn vaak door mensen daar zelf gemaakt van oude zwemkleding. Schrik niet, het water is best heet als je erin stapt, maar daar wen je wel aan ;).
De avondwandeling maak je meestal voor het diner aangezien het in Madagascar vaak rond half 6 al donker wordt. Met de auto rij je eerst ongeveer 15 minuten over een bijzonder slechte weg waaraan je parkeert. Vanaf hier loop je met de gids over de weg omdat je het park 's avonds niet in kan i.v.m. veiligheid. Het is echt pikdonker in het park en ze willen geen mensen kwijtraken. Diamondra heeft echt magische ogen. Hij spotte op 7 meter afstand in het totale donker toch een kikker/gekko of kameleon doordat de ogen van de dieren het licht van de zaklamp reflecteren. Wij zagen ze pas als we er letterlijk op een halve meter afstand vanaf stonden. Het was onvergetelijk om deze dieren zo te zien met hun felgroene kleuren. De kameleon veranderde zelfs een beetje van kleur als het licht er langer op scheen. Het is aan te raden om deze avondwandeling in de maanden juli en augustus van tevoren te reserveren. Dat is wat anders dan boeken. Als het namelijk stortregent, dan wil je dit liever overslaan!
Het park kun je het beste bezoeken in de ochtend. Met de auto rij je in ongeveer 15 minuten naar de ingang, waar het afhankelijk van het seizoen best druk kan zijn, maar je hoeft nergens lang te wachten. Veel mensen maken een wandeling die ongeveer 2-4 uur duurt in de ochtend. Je komt tijdens deze wandeling alleen in het secundaire regenwoud. Deze planten en bomen staan daar niet van origine, maar zijn later gepland. De dieren hier zijn meer aan mensen gewend en zitten daarom vrij dichtbij het pad. Er staan dan soms echt wat grotere groepen mensen omheen waardoor je er niet altijd goed foto's van kunt maken.
Wil je het primaire regenwoud bezoeken? Neem een lunchpakket mee en maak een langere wandeling. Je merkt dan dat er minder mensen zijn, maar ook de dieren zijn wat schuwer en zitten hoger in de bomen. Een trekking met een overnachting in het park is ook een optie. Deze heb ik samen met een groep Fransen gemaakt in 2020, in deze blog lees je over die ervaring.
Zelf heb ik gekozen voor een Kayak tocht buiten het National Park. Met de gids Patrick vertrokken we vanaf de oever voor een 2 uur durende tocht over de Namorona. Het water was erg rustig met af en toe een kleine stroomversnelling. We kwamen langs mensen die goud aan het zoeken waren. Wat een zwaar werk! Veel goud wordt geëxporteerd en van de winst zien zij helaas weinig terug. Armoede blijft een groot onderwerp in Madagascar wat soms pijnlijk is om te zien.
In deze regio wordt er ook veel lokale rum geproduceerd 'Toaka Gasy' heet het. Dit mag officieel niet worden verkocht, maar dat gebeurt toch. Aan de kant van de weg zie je het vaak staan in de plastic waterflessen. Het is dus geen water... Het percentage aan alcohol is hoog, maar je weet nooit precies hoe hoog. Het wordt gemaakt van suikerbiet dat hier in overvloed groeit en ze mengen het dan soms nog met andere planten.
Je kunt het een keer proeven om te weten wat je (niet per se) mist, maar het is voor een maag van een Nederlandse reiziger niet altijd even verstandig. Je wilt liever niet ziek worden tijdens je reis.
Het was een relax tochtje waar je soms echt niks hoorde dan de geluiden van vogels en water. Op het laatst is het mogelijk om te zwemmen, maar daar was het nu te koud voor. De boot lieten we leeglopen en we pakte een taxibusje terug naar het dorp. Deze activiteit is ook prima te doen nadat je een wandeling hebt gemaakt of op de dag dat je net bent aangekomen in Ranomafana.
Inmiddels ben ik weer terug in Nederland, maar je zult zeker nog wel blogs zien verschijnen! Volg me ook op Instagram en Facebook voor meer foto's en video's over dit bijzondere land.