'Welkom in Madagascar!' Onze chauffeur Dida stond mijn ouders en mij op te wachten bij het vliegveld. We reden direct naar hotel Maison Lovasoa, in het centrum van de stad. Een vrij eenvoudige accommodatie, maar op een levendige locatie. Zoals bijna overal in het land, is iedereen super vriendelijk en behulpzaam.
In de avond ging ik opstap met vrienden die ik nog ken van vroeger. Jawel, ook in Madagascar heb je een Irish pub (met Afrikaanse muziek en lokaal eten en drinken). Ernaast is een soort discotheek waar we nog even konden dansen. Het was een fijne avond en een, tja, wat kortere nacht.
Want uitslapen zat er de volgende ochtend niet bij: Al vroeg in de ochtend vertrokken we naar Antsirabe. Door drukte op de weg deden we er langer over. Na een reis van 5 uur, aten we een snelle lunch bij de bakker om daarna direct door te rijden naar Lac Tritriva. De slechte rode weg vol hobbels en kuilen was alvast een voorproefje op de zanderige wegen die nog zouden volgen.
Rondom dit meer zijn er veel verhalen en er vinden vaak rituelen plaats bij het water. Heb je bijvoorbeeld een relatie en kom je bij Tritriva vóór het huwelijk, is de kans schijnbaar groot dat je huwelijk daarna zal stranden. Hiervan hadden we gelukkig geen last, maar we trokken wel veel bekijks met het feit dat wij met deze 'waanzinnig koude' temperaturen van 20 graden gingen zwemmen. We werden zelfs een beetje uitgelachen!
De rit naar Miandrivazo duurde wat langer en het werd steeds warmer onderweg. Vanaf hier vertrokken we met de Pirogue en daar lees me meer over in deze blog.
Vanaf de boottocht gingen mijn ouders door naar Bekopaka waar ze de Tsingy de Bemaraha beklommen. Door het klimmen en klauteren was het een waar avontuur voor ze en de gids had veel geduld met ze en hun rustige tempo. De route kon worden aangepast aan hun wensen (niet te ver klimmen, maar wel de mooiste spots zien) en zo paste het helemaal bij hun.
In Kimony zagen we elkaar weer en vanaf hier was het ongeveer 7 uur reizen naar Manja. Hier was een vrij eenvoudig hotel: Kanto. Het was boven een bar waar tot ongeveer 11uur ’s avonds vrij harde muziek wordt gedraaid. Sommige reizigers ervaren dit misschien als lastig, wij sliepen er gewoon doorheen gelukkig. Een spelletje hier op het terras spelen was wel gezellig.
Onze weg langs de westkust van Madagascar vervolgde vanaf Manja naar Andavadoaka. We moesten met een veerboot die getrokken werd door 10 mannen naar de overkant van de rivier. Dit voelde toch een beetje vreemd om als wit persoon op een soort vlonder te staan die dan door anderen mannen die in het water staan wordt voortgetrokken. Een lunch hadden we in Morombe waar de verse vis perfect was.
We kwamen zoveel baobabs tegen in alle soorten en maten. Zoals mama zegt: 'sommige zijn echt lelijk, maar wel heel bijzonder'.
Andavadoaka is een heus paradijs aan zee. Het water is kraakhelder en wat donkerder blauw. Prachtig. We sliepen in Manga Lodge waar je direct het water in kunt lopen vanaf je bungalow. Het eten was zoveel en zo lekker dat we er ons maar aan over gaven.
Inmiddels zijn we doorgereden naar Ambatomilo waar we weer een nieuw uitzicht op de zee hebben. De zee is nu meer aquablauw, net zo helder als hiervoor. Het zand is nog zacht wit en de vis is even vers. De wifi is hier bijzonder slecht, dus het heeft allemaal wat tijd nodig om te uploaden. We zijn inmiddels bijna halverwege de reis alweer :(. We hebben de route langs de westkust van Madagascar bijna gehad. In de volgende blog neem ik jullie mee over de (deels) verharde wegen van Madagascar naar Mangily. Als het goed is ook met wat betere wifi. Tot snel!
